PAGBIGKAS NG TULA
Masining na Pagbigkas ng Tula
Layunin – dapat ganap na nauunawaan ng mambibigkas ang layunin ng tulang bibigkasin upag mabigyang buhay ang kahulugan ng tula.
Karaniwang Layunin ng Tula
šMagpakilos
tungo
sa
isang
pagsasagawa
šTinagin
ang
madla
šManghikayat
upang
mapaniwala
sa
isang
katotohanang
nais
ilahad
šMagbigay
ng
mahalang
kaalaman
tungkol
sa
isang
paksa
šMagbigay-diin
sa
madla
Masining na Pagbigkas ng Tula
šPagkakaugnay sa Mambibigkas sa Madla
- Ang kakayahan ng mambibigkas na mmahikayat ang madla batay sa reaksyon nila.
šTindig/Tikas
– sa pamamagitan ng pagtayo ng tao at tindig ay mambibigkas, madaling mahikayat ang mga tagapakinig sapagkat makikita at masasalamin ang katatagan ng damdamin at tiwala sa sarili ng mambibigkas
šPanuoran ng Paningin
– ang mabisang pakikipag-ugnayan ng mambibigkas sa kanyang madla. Ito
ay batay sa kanyang pagtuon ng paningin sa madla.
šTinig
– pinakamahalagang puhunan ng isang mambibigkas. Ang
lakas at hina ng tinig na ginagamit ng tagapagsalita upang mahikayat at makinig nang taimtim ang mga tagapakinig.
š Himig
– paglalapat ng wastong himig sa tula. Kuung ang himig ay umiiyak, naghuhumiyaw, masaya, at iba pa. Kasama nito ang paglakas-paghina, lakas-hina ng tinig sa pagbigkas. Nagkakaroon ng diwa ang tula batay sa himig ng pagbigkas.
š Pagbigkas
– kalinawan ng pagbigkas ng mga salita, wasto, matatas, malinaw na pagbibitiw ng salita ayon sa pagkakapantig at diin.
šGalaw
– marapat lamang na maging
natural, malaya, at maluwag ang paggalaw ng mambibigkas. May
katumbas at dalang pakahulugan sa bawat galaw ng tagapagsalita na nakapagdaragdag ng hikayat sa mga nakikinig.
šKumpas
– kapag sinabing kumpas, ito ay galaw ng buong katawan. Ginagamit ng mambibigkas ang kumpas upang bigkayng-diin ang ipiunahahayag na kaisipan.
